கற்பனை,கற்பனை மட்டும்.

பேரூந்தில் இருந்து இறங்கிய பிரகாஷ் மழை தன் மீது படாத படி வேகமாக ஓடி சென்று பயணிகள் ஓய்விடத்தில் நின்று தன் தலை கேசத்தை சரி செய்து கொண்டு,தன் முகத்தை கைகுட்டையால் துடைத்து சரி செய்து கொண்டான்.மழை அதிகமாக பெய்து கொண்டு இருந்ததால் குளிர் சற்று அதிகமாக இருந்தது. அதை குறைக்க சூடாக ஒரு காபி குடித்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணி அப்படியே தான் செல்ல வேண்டிய பேரூந்து பற்றியும் விசாரித்து விடலாம் என தீர்மானித்த படி அருகில் இருந்த காபி ஷாப் கு சென்றான்.அங்கு சொற்ப கூட்டம் தான் இருந்தது. தனக்கு ஒரு காபி சொன்ன பிரகாஷ் தான் செல்ல வேண்டிய பேரூந்து பற்றி கடைகாரரிடம் விசாரிக்க ஆரம்பித்தான்.அவர் சொன்ன தகவல் படி இரவு பத்து மணிக்கு மேல் மழை காரணமாக பேரூந்துகள் அனைத்தும் நிறுத்தப்பட்டு விட்டதாகவும் இனி மேல் மறுநாள் காலை தான் பேரூந்துகள் இயங்கும் என்றும் அறிந்து அதிர்ந்து போனான் .அவனுக்கு அந்த ஊரில் நண்பர்களும் இல்லை,உறவினர்களும் இல்லை.கடும் மழையும் குளிருமாக இருக்கிற இந்த இரவை எப்படி கழிப்பது என்று யோசித்தபடியே இருந்தவனிடம் அவனை கவனித்து கொண்டு இருந்த ஒரு பெரியவர் புறநகர் பேரூந்து நிலையம் சென்று விட்டால் அவன் ஊருக்கு போக வேண்டிய பேரூந்து கண்டிப்பாக கிடைக்கும் என்று கூறினார்.
காபி அருந்தி விட்டு தன் பையை எடுத்து கொண்டு பேரூந்து நிலையத்திற்கு வெளிய இருந்த ஆட்டோ ஸ்டாண்ட் நோக்கி மழையில் நனைந்தபடி வேகமாக நடந்தான். ஆட்டோ ஸ்டாண்ட் கு வருவதற்குள் முற்றிலும் நனைந்து விட்ட பிரகாஷ் குளிர் தாங்க முடியாமல் நடுங்க ஆரம்பித்தான்.ஆட்டோ நிறுத்தத்தில் ஒரு ஆட்டோ கூட இல்லாமல் காலியாக கிடந்தது. என்ன செய்வது என புரியாமல் நின்ற அவன் மழையில் மேலும் நனையாமல் இருக்க ஆட்டோ நிறுத்துவதற்காக போட பட்டு இருந்த பந்தலின் கீழ் சென்று நின்று கொண்டான்.மழை அவன் உடலை முற்றிலும் நனைத்து விட்டது .அவன் அணிந்து இருந்த சிவப்பு நிற பனியன் அவன் உடலோடு ஒட்டி அவன் பறந்து விரிந்த maarbayum,maarbu kaambukalayum ,தொப்பை இல்லாத அவன் vayitru paguthiyayum வெளி ulakukku வெளிச்சம் போட்டு காட்டி கொண்டு இருந்தது.ஏற்கனவே உடலோடு ஒட்டி விளையாடி அவன் தொடைகளையும் ,புட்டத்தையும் தெளிவாக காடிய அவன் ஜீன் இப்போது pudaithu கொண்டு இருந்த அவன் ஆண் kuriyaiyum தெளிவாக kaata ஆரம்பித்தது.